"هوالواقف علی السرائر والضمائر"
امام حسین علیه السلام
بهترین ها را سوا می کند ... برای کربلایش
امام رضا علیه السلام
اما ...
در هم می خرد زوار را برای پابوسی مشهد
و جان به قربان هر دوشان
آن که می خرد و آن که پس می زندم ...
"هوالواقف علی السرائر و الضمائر"
صدای پتک آهنگرها
در گوش اهالی کوفه پیچیده
دستانی که برای دشمن ح س ی ن شمشیر و نعل می سازد
هرگز نخواهد توانست
دست یاری ح س ی ن را بفشارد
حتی اگر پای نامه "لبیک یا ح س ی ن" را امضا زده باشد ...
"هوالواقف علی السرائر والضمائر"
می گفت علی برای من مثل هارون برای موساست ...
یعنی برادر ... برادر یعنی دلگرمی ... یعنی ادامه دهنده راه ... یعنی پشتوانه ... یعنی اگر من نیستم خیالم راحت است که او هست ... از همان هایی که حسین علیه السلام وقتی از دست می دهد فریاد الان انکسر ظهری برمی آورد ...
و از آن پس سلسله مراتب ولایت را با حکم "نسبت برادری" می بندند ... تا آنجا که امام رضا علیه السلام می شود برادرزاده رسول الله صلی الله علیه و آله نه نواده ایشان ... وقتی در زیارتنامه شان می خوانیم :
و ارحم تقلبی علی قبر بن اخی رسولک صلواتک علیه و آله ...
و این آمد و شد به مرقد برادرزاده رسولت را بهانه ای برای دست گیری ات قرار ده ....
پس نوشت:
ذکر علی عبادة ... الهی بعلی ٍ ... بعلی ٍ ... بعلی ٍ
