جنجال یک سکوت

یتیم/برادرزاده/غریب/نوجوان/یادگار حسن/لا افارق عمّی/در آغوش عمو/گل پرپر/دست بریده/باغیرت/بی جوشن/عزیز عمو/السلام علی عبدالله بن الحسن بن علی الزکی

 آن قدر کوچک بود که محل استقرارش را گذاشته بودند خیمه زنان...اما بصیرتش می ارزید به هزاران کوفی ریش سفید بی بصیرت...!همان بی غیرت های امام نشناس که نامه نوشتند را می گویم...همان هایی که منکر بیعتشان شدند...همان هایی که....بگذریم!

همین که امامش را غریب دید در عرصه میدان نبرد..غیرت حیدری اش آرام وقرار را از او گرفت...ازخیمه زد بیرون به هوای یاری امام زمانش...کمتر از یک ساعت نکشید که سرش برسینه عمو آرام گرفت... ازآسمان به آسمان پرواز کرد!

اما...اما کاش بودی به وقت لباس رزم پوشاندن علی . داماد را این طور به حجله نمی فرستند که امام علی اکبر را مهیای میدان می کرد.با چه وسواسی هدیه اش را برای خدا آذین می بست.اهل خیام که فهمیدند علی اکبر,پروانه رفتن گرفته است.ناگهان در هم شکستند و فرو ریختند.کاش می بودی لیلا!اما...امانه...
چه خوب شد که نبودی لیلا!تو کجا زهره ی به میدان فرستادن پسر داشتی؟پسر...چه می گویم علی اکبر!انگار کن تمام جوانهای عالم را در یک جوان متجلی کرده باشند.انگار کن تمامی سروهای عالم را به تمامی لاله های جهان پیوند زده باشند.انگار کن خدا دریک قامت,قیامت کرده باشد.چه خوب شد که نبودی لیلا در این لحظات جانسوز وداع
سکینه آمده بود و دستهایش را دور کمر برادر حلقه کرده بود.رقیه گرد کفشهای برادر را می سترد.عباس,عباس انگار قرآن پیدا کرده بود.علی را نوازش نمی کرد,ستایش می کرد.علی را نمی بوسید,می پرستید.جانش را سر دست گرفته بود و پروانه وار گرد او می گشت
من گفتم هم الان است که عباس بر علی اکبر سجده کند.چه دنیایی بود میان اینها...

*این نوشته از زبان "عقاب" (اسب علی اکبر-ع-که سابقا متعلق به پیامبر-ص-بوده است)خطاب به لیلا مادر علی اکبر-ع-است .(منتخبی از کتاب پدر عشق پسر سیدمهدی شجاعی)

 امام حسین علیه السلام:کسانی که رضایت مخلوق را به بهای غضب خالق بخرند، رستگار نخواهند شد. (مقتل خوارزمی،ج 1،ص239)

فرق بین زیارت در حال خوف و امنیت / عکس: سرداب حضرت ابالفضل العباس(ع) / خواص مجالس ذکر مصائب امام حسین علیه السّلام / عبدالله بن الحسن علیه السلام

پس نوشت:

کربلا نشان داد عاشقی که سن وسال نمی شناسد...!

+مراقب باش ببین داری دور کعبه می گردی یا دور جعبه...مادرش گفته بود: مَثَل امام مَثل کعبه است... کعبه داشت به کربلا می رفت حاجی ها داشتند دور جعبه می چرخیدند.(یکی از دوستان برام آف گذاشته بود خیلی چسبید بهمان...)

+در همسایگی ما خانواده ای زندگی می کنند از اهل تسنن.دیروز صبح که رفتم حسینیه ی محلمان دیدم جلوتر از من همین خانم همسایه مان آمده برای خواندن دعای ندبه!!هرگاه در مجلس عزای حسین-ع- ذکر مصیبتی می شود اشکش روان است...از آنطرف دیروز پای صحبت یکی از مبلغین اسلام که نشسته بودم میگفت اصول دین(از جمله اصل امامت)مثل ریشه های درختند که اگر نباشند یا خراب باشند ان درخت میوه خوبی نمیدهد.و سوالی که در ذهنم وول میخورد اینست که چنین کسی که از یکطرف امامت را قبول ندارد واز طرفی حب علی-ع-وحسین-ع- ومهدی-عج-را در دل می پروراند جایگاهش پیش خدا چگونه است؟!

+هرکسی هرجا رفت در خیمه امام حسین-ع- ما را هم فراموش نکند....(التماس دعای مخصوص به دوستان قمی که شبهای محرم شان را در مجتمع امام خمینی -ره- می گذرانند.)