کجای کاریم؟
امروز داشتم یه نگاهی به قرآن می انداختم رسیدم به آیه صد و ده آل عمران:
کُنتُم خَیر اُمة اُخرِجَت لِلناسِ تَامُروُنَ بالمَعروُف وَ تَنهونَ عَن المُنکَر و تُومِنوُن بالله ...
" شما نیکوترین امتی هستید که پدیدار شده اید ، امر به معروف می کنید و نهی از منکر می کنید و به خدا ایمان دارید... "
نکته ای که در مورد این آیه برام جالب بود این بود که:
* خدا خطاب به مسلمونا میگه شما نیکوترین مردم طول تاریخین و به دنبال اون ویژگی های این برترین امت رو امر به معروف و نهی از منکر میدونه و بعد از اون به ایمان به خدا اشاره میکنه...
* بعبارت دیگه خدا یکی از ویژگی های بارز مردم بهترین امت رو توجه به ایمان جمعی (با امر به معروف و نهی از منکر) مطرح میکنه بعد میره سراغ ایمان فردی (تومنون بالله) ...
پس نوشت:
سوال فنی ای که اینجا مطرح میشه با وجود این همه تاکید روی امر به معروف و نهی از منکر تو قرآن ، این وظیفه کجای زندگی ما قرار داره؟اصلا بهش توجه میکنیم؟
+ امیرالمومنین در حکمت 374 نهج البلاغه می فرمایند: همه کارهای خوب و جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهی از منکر چون قطره ایست در دریای عمیق!
+ یه نگاه به این وبلاگ بندازین در مورد امر به معروف و نهی از منکر تجربیات خوبی رو منتقل میکنه(+)
سخت شده تو این زمونه کسی رو نهی کنی از بدی... اما با این حال کوتاهی خیلی وقتا از خودمونه...
اونایی که هم این کارو انجام میدن گاها شرایط رو در نظر نمیگیرن و میزنن همه چیز خراب میشه...