علی حبّه
"هوالواقف علی السرائر والضمائر"
پیش نوشت:
و یطعمون الطعام "علی حبّه" مسکیناً و یتیماً و اسیراً (انسان-8)
این آیه داشت تو ذهنم مرور می شد که یه دفعه دلم گیر کرد روی "علی حبّه " ... ازش این روایت برداشت میشه که آنچه برای خود می پسندی برای دیگران بپسند ... اینجا ، وقتی داری می بخشی ... داری انفاق می کنی ... داره میگه "دوست داشتنی هات" رو ببخش ... " علی حبّه " ... همین بخشش دوست داشتنی هات تو رو می رسونه به دوست داشتنی اصلی که همون خداست ... یعنی برای رسیدن به یه دوست داشتنی بزرگتر قید یه دوست داشتنی کوچک تر رو بزن ... نمی ارزه ؟ ... اصلا گاهی اوقات همین دوست داشتنی های کوچک تر مانع رسیدن به اون محبوب بزرگتره یعنی "باید" بگذری ازش تا به ارزش بالاتر برسی ...
حالا بیایم سراغ خودمون ... چقدر چسبیدم به این دوست داشتنی ها ؟! ... لباسی که دوست داریم ... غذایی که دوست داریم و ... و حتی مثلا جانمازی که دوست داریم (حتی میشه دلبستگی های به ظاهر خوب هم آدم رو دور کنه از اصل) ... تو مسابقه ، اون کسی پیروزتره که راحت تر دوست داشتنی هاش رو بذل و بخشش می کنه ... و وقت پرواز هیچ پابندی تو دنیا نداره ... خوش به حالش ...
+ باز هوای حرمت آرزوست!
+ دو بار رفتیم نمایشگاه کتاب تا شرح اسم(+) رو بخریم تموم شده بود! (یکی این همه مشتاق رو دریابه)
+ علیرغم خیلی واکنش ها و با جمع آوری اطلاعات بیشتر ، مصمم تر بر پ.ن اول پست قبل ایستادیم!
+ حس خوبی داره بخشیدن چیزایی که برات عزیزن ... از الان شروع کنید
+ یه خدا قوت درست درمون برای رای دهندگان و رای گیرندگان انتخابات!
sari be ma nemizanid?
to linkaye ma ham hastidaaaa