جنجال یک سکوت

"هوالواقف علی السرائر والضمائر"

آدمی که تجربه دو بار حضور در مدینة النبی را در سالروز میلاد رسول الله صلی الله علیه و آله و امام صادق علیه السلام داشته باشد ... سخت است این ثانیه ها نفس کشیدن برایش در شهری مثل تهران ...

آدمی که صبح روز میلادش را با لبخندی ناشی از زل زدن به گنبد سبز نبوی آغاز کرده باشد و غروب آفتاب هفدهم ربیعش را با گره زدن دستانش در پنجره های بقیع و مهمان شدن بغضی در گلویش از غربت امام ششم در روز میلادش به پایان رسانده باشد ، بی شک دلش را زودتر از بقیه در این روز راهی مدینه می کند ...

شکراً لله از این روزی خوشی که دو بار نصیبمان شد و استغفرالله از این که قدر ندانستیم و امروز سهممان تنها حسرت و تکرار "یادش بخیر" ها ...

+ خاطرات 17 ربیع سال 1387 در ذهنم مکرر مرور می شود ... وقتی با بسته های شکلات در صحن نبودی قبل از اذان صبح ، می گشتیم و مسلمانان کشورهای مختلف با نگاه هایشان شادی را مهمان دلمان می کردند ... و به زبان انگلیسی یا عربی تبریک می گفتیم ... وقتی نذر کرده بودیم که روز میلاد را روزه بگیریم و پنج دقیقه قبل از اذان صبح فهمیدیم که هفدهم ربیع همان روز است نه فردایش ( چون عربستان یک روز زودتر از ایران میلاد بود و ما حواسمان به روز میلاد در ایران بود و نه عربستان) با یک لیوان آب زمزم نیت روزه آن روز را در صحن حرم نبوی کردیم ... وقتی ظهرش مشغول گرفتن عکس از داخل مسجدالنبی بودم و خادمان وهابی! گوشی ام را گرفتند و تا تمام عکس ها را پاک نکردند پس ندادند و من ترسیده بودم که بلایی سرم نیاورند با آن نگاهی که به چشم متهم مرا می دیدند ... و عصرش که توانی در بدن نداشتیم از فرط گرما تکیه زده بودیم به دیوار بقیع ... همه ی این خاطره ها ریز به ریز گوشه ی ذهنم ثبت شده ... یادش بخیر ...

+ کامنتی که پست قبل از آن صحبت به میان آوردم ، خبر از قرار داشتنم بین 40 خادم برتر فضای مجازی می داد ... لایق نبودم اما کرامت حسین علیه السلام وسعتش بی نهایت است ... شکرالله (+)

+ شاید از جنجال یک سکوت کوچ کردیم جایی دیگر ، برای اینکه بی خبر نرفته باشم برایم ردپایی بذارین تا آدرس خونه جدید رو براتون بفرستم ...

+ بهار صلوات است این روزها ... پس مکرر صلوات ...